Eveneens op 18 maart is er bij Gein Cultuur een lezing van Gerhild Tóth-van Rooij over de Hongaars-Nederlandse fotografe Éva Besnyő (1910-2003) getiteld Iconische beelden van een moedige vrouw.

Uit het persbericht:

"Eva Besnyö (Boedapest, 1910 – Laren, 2003) is van Hongaars liberale Joodse afkomst. Ze begon in 1928 met fotograferen en volgde een cursus reclame- en portretfotografie bij József Pécsi, op wie ze verliefd was. 

In Berlijn ontmoet zij de Nederlandse John Fernhout en in 1933 trouwen ze in Nederland. Zij is een van de eerste reportagefotografen en maakt deel uit van de artistieke kring rond Fernhouts moeder, Charley Toorop, dochter van kunstenaar Jan Toorop. Als schoondochter van deze schilderes legt Eva Besnyö in Westkapelle en omgeving de Zeeuwse volkscultuur vast.

Tijdens de oorlog zit ze ondergedoken, maar weet ze zich te 'ariseren' en neemt deel aan het verzet. Besnyö vervalst persoonsbewijzen en andere documenten, samen met grafisch ontwerper Wim Brusse. In 1945 scheidt ze van Fernhout, in 1946 wordt Brusse haar echtgenoot. Ze krijgen twee kinderen.

In 1945 was Besnyö betrokken bij de oprichting van de GKf (Gebonden Kunstenaarsfederatie fotografen). Als haar kinderen ouder zijn geworden, stort Besnyö zich in een ander fotografisch avontuur, de beweging van de vrouwenemancipatie en De Dolle Mina’s.

Volgens Besnyö was in haar vroegere werk de vorm het uitgangspunt, later verandert dat: “Mijn foto van de vernietiging in Rotterdam door de bombardementen en de ruïnes had schrijnend moeten zijn, in plaats van mooi.” De mens komt meer centraal te staan, onder meer in series over het moederschap en portretten.

De laatste jaren van haar leven woonde Eva Besnyö in het Rosa Spierhuis in Laren - een ‘veilige haven voor oudere kunstenaars’ - waar ze op 93-jarige leeftijd overleed."